dudhkoshionline
  • गृहपृष्ठ
  • समाचार
  • समाज
  • कला/मनाेरञ्जन
  • प्रवास
  • हिँड्दाहिँड्दै
  • खेलकुद
  • विविध
No Result
View All Result
dudhkoshionline

प्रेमको सहारा वैशाखी अनि आत्मविश्वास

देशमा पूर्ण संकटकाल थियो । माओवादिको चलखेलले गर्दा काँहीकतै जानका लागि सहज वातावरण थिएन ।

दूधकाेशी अनलाइन by दूधकाेशी अनलाइन
साउन ३२, २०७८
in हिँड्दाहिँड्दै
Share on FacebookShare on Twitter

काठमाडौ । फूच्चे । थोरै चकचके । मिलनसार अनि ज्ञानि पनि । उमेर मात्र १५ वर्ष । किशोरावस्थामा भर्खरै प्रवेश गरेको ।
कैयौँ सपनाहरु । यो गरौँला, त्यो गरौँला भनेर रमाउने उमेर । स्कूले साथिहरुसँग जुध्दै अनि मिल्दै समयहरु बितिरहेका थिए बाजुराका प्रेम आचार्यको ।
निम्न वर्गिय अनि कृषक परिवार । स्कूलबाट फर्केर घाँसपात अनि वस्तु गोठालो गर्नु उनको दैनिकि नै थियो ।
समय सधैँ एकनाशको रहँदैन भनेझैँ २०६१ मंसिर १६ गते शुक्रबारको दिन । स्कूलबाट फर्केर वस्तुलाई घाँस काट्नका लागि जंगल गए । अन्य समयमा त्यही जंगल, भीरपाखामा घाँसपात गर्दा केही नभएको ।
दूर्भाग्य ! त्यो दिन, घाँस काट्ने क्रममा भीरबाट लडेर शरीरमा चोट लाग्नुको साथै घुँडाको हड्डीमा असर पुग्यो ।
गाउँका मानिसले घरमा त ल्याए । तर मर्ने बाँच्ने अत्तोपत्तो थिएन । मरेको भन्दा सास चलिरहेको थियो । बाँचेको भन्दा उनले कसैलाई ठम्याउन सक्ने अवस्था थिएन ।
विना उपचार लगातार दुई वर्ष घरमै जिउँदो लास सरह कष्टकर जिवन बिताउनुपर्यो ।
विकट ठाउँ बाजुरा । उपचारको लागि दुई दिन हिँडेर नेपालगञ्ज नर्सिङ होममा जानुपथ्र्यो ।
देशमा पूर्ण संकटकाल थियो । माओवादिको चलखेलले गर्दा काँहीकतै जानका लागि सहज वातावरण थिएन । सिटामोल सम्म राम्रोसँग पाउने अवस्था नभएको ठाउँमा यातायातको सुविधा त ‘आकाशको फल आँखा तरि मर’ भन्ने उखानको टुक्का जस्तै थियो ।
जसकारण उपचार गर्नका लागि राम्रो अस्पताल जान सम्भव भएन । उपचार नपाएपछि सदाको लागि अपांग हुनुपर्यो ।
गाउँमा चलिआएको पूरानो चलन–धामीझाँत्री । लडेर शरीरमा चोट लाग्दा डाक्टरले उपचार गर्नुपर्ने ठाउँमा पनि धामीझाँक्रीको झारफूकलाई सहारा लिनुपर्ने बाध्यता ।
एक थोपा पानि नखाइ सास फेरिरहेका प्रेमको १६ दिनपछि बल्ल केही होस आयो । बाँच्छ होला भनेर परिवारमा कसैको पनि आशा थिएन ।
होस आउँदा आफुलाई हिँड्न नसक्ने अवस्थामा पाए । हिँडेरै संसार जित्छु लागेका खुट्टाहरु ह्वीलचेयरमा विश्राम लिइरहेका थिए । पाइला सार्न खोज्दा पुरै शरीरले थिच्यो । आफुलाई के भइरहेको छ भन्ने चाल पाएनन । सधैँ हिँडिरहेको बाटो, घाँसदाउरा गरेको पाखा पखेरा अनि जंगलहरु सदाका लागि बिरानो हुन पुगे ।
त्यसपछि लाग्यो अब म बाँच्नुहुन्न । किन परिवारको बोझ बन्ने लागेर आफुले आफैलाई कति पटक मार्न पनि खोजे ।
समयले किन ठग्यो…? केही पाप गरेजस्तो लागेको थिएन । यस्तै हजारौँ कुराहरु खेलाउँदै दुइ वर्ष बिते ।
०६३ सालतीर देशमा शान्ति आयो । त्यसपश्चात बल्ल अस्पताल जानका लागि केही सहज वातावरण बन्यो । आफन्त अनि छिमेकीले डोकोमा बोकेर उनलाई नेपालगञ्ज नर्सिङ होममा पुर्याए । पाँच महिनामा दुई पटक अप्रेसन गर्नुपर्यो । अप्रेसनको लागि करिव दुई लाख खर्च लाग्यो । त्यहाँ करिव पाँच महिनाको उपचारपछि खुट्टामा केही सुधार त आयो तर पहिलाको अवस्थामा फर्कन सकेनन ।
त्यसपश्चात आर्थिक समस्याका कारण पुरै सुधार नभइन पुनः घर फर्किनुपर्यो ।
ह्वीलचेयरबाट अब उनको सहारा वैशाखी बन्यो । वैशाखीको सहाराले हिँडे पनि दुइ खुट्टाले हिँडेजस्तो सहज कहाँ थियो र..तरपनि अरु विकल्प नभएपछि वैशाखी नै उनको दुख सुखको साथि बन्यो ।
कक्षा आठमा पढ्दा पढ्दै भीरबाट लडेर अपांग बन्नुपर्दा निरन्तर स्कूल जान पाएनन । तरपनि पढ्ने रहर भने ताजै रह्यो । त्यपछि उनले वैशाखीको सहारा लिएर पुःन स्कूल पढ्न जान थाले । अन्य बेला स्कूल पुग्न दुई घण्टा लाग्ने बाटो चार÷पाँच घण्टा लाग्न थाल्यो । तरपनि पढ्न छाड्छु भनेर कहिल्यै सोचेनन । स्कूल गएर पढ्ने रहरलाई मार्न चाहेनन ।
यसैगरि पढ्दै ०६६ सालमा एसएलसी दिए । ०६७ सालमा रिजल्ट आयो । सेकेण्ड डिभिजनमा पास भए ।
एसएलसी पश्चात प्लस टु पढ्नका लागि बाजुराको सदरमुकाम मातडी स्थित श्री मालिका उच्च माविमा मेजर इङ्लिस अर्थात शिक्षा संकायमा अंग्रेजी विषय लिएर अध्ययन गर्न सुरु गरे । १२ कक्षासम्मको पढाइ सकेर उनी खुट्टाको थप उपचारका लागि घरमा कसैलाई थाहा नदिइ उनि एक्लै बाजुराबाट काठमाडौँ आए । काठमाडौँमा कोही आफन्त थिएनन उनका । उपचारको लागि वीर अस्पतालमा भर्ना भए । पैसा सिमित मात्र भएकाले होटलमा बस्नका लागि पैसा नभएपछि उनी वीर अस्पतालको टिकट काउण्टरमा भोकभोकै दिनरात कटाउँथे । कहिँ जाउँ त आफन्त थिएनन । केही आफन्तहरु भएपनि उनको अवस्था देखेर परपरै छिछि दुरदूर गर्ने गर्थे । त्यसपश्चात कसैको वचन सहनुभन्दा त्यही टिकट काउण्टरलाई सहारा बनाएर खाइनखाइ करिव पाँच महिनासम्म बिताए । त्यहा बस्दा सेक्युरीटिले पनि अपच शब्द बोल्ने गरेको सुनाउँछन ।
उपचारकै क्रममा वीर अस्पतालमा कार्यरत डा. प्रमोद बराल उनको सहारा बनेर आए । उनको अवस्था देखेर डा. प्रमोदले उपचारमा लाग्ने सबै खर्चहरु बेरोरीदिए ।
उनी भन्छन, सबैको छिछि दुरदूर सहदा सहँदा मानवता हराएकै जस्तो लाग्थ्यो । आफन्त कोही पनि छैनन की लाग्थ्यो । तर डा. प्रमोद । उनी मेरो जीवनमा भगवान बनेर आए । ओहो ! साच्चै मलाई साहारा दिने मान्छे पनि रहेछन जस्तो लाग्न थाल्यो । मेरो जीवनले नयाँ मोड लियो ।’
खुट्टा उपचार गर्दै सानोठिमि क्याम्पस भत्तपुरमा उनले त्यहाँ शिक्षा संकायमा जनसंख्या र अर्थशास्त्र विषयमा स्नातक तहमा पढ्न सुरु गरे । स्नातक पढ्नका लागि परिलक्षित संस्थाले उनलाई छात्रवृत्ति दिएको थियो । छात्रवृत्तिसँगै आफुले विभिन्न संघसंस्थामा काम गरेर पढाइ खर्च सँगै अन्य पैसाको लागि संघर्ष गरेको बताउँछन ।
‘कति दिन भोकभोकै बसेको छु । व्यत्त गर्न पनि सक्दीन ।’०७१ र ०७२ सालमा उज्जवल नक्षत्र समाज डाटा कलेक्सनमा काम गरेँ । अनि ०७४ र ०७५ सालमा संस्कृत मावि काठमाडौँमा पढाउने काम गरेँ ।’
वैशाखीको सहारा लिएर डाटा कलेक्सन गर्नका लागि इलाम, भोजपुर, रामेछाप, सिन्धुली, पाँचथर, झापा लगायतका जिल्लामा पुगेको सुनाउँछन ।
उनी भन्छन । ‘गाउँमा हँुदा धेरै थरिका कुराहरु सुन्नपर्दा साह्रै दुख लाग्थ्यो । काठमाडौँमा पनि त्यस्तो भनाइहरु कति खान पर्यो । तर जीवन हो चलाउनुपर्छ । सहने बानि परीसक्यो ।’
उनी भन्छन सबैभन्दा ठूलो कुरा भनेको आत्मविश्वास नै रहेछ । आत्मविश्वासले गर्दा नै आज म यहाँसम्म आइपुगेको हुँ ।
अहिले रत्न राज्य लक्ष्मी क्याम्पस काठमाडौँमा समाजशास्त्र विषयमा चौथो सेमेस्टरमा स्नाकोत्तर गर्दै छन ।
पढेर समाजमा केही उदाहरणिय काम गरौँ भन्ने सोच छ प्रेमराजको ।
उनी भन्छन, ‘उपचार नपाएर यो अवस्थामा पुग्नुपर्यो । उपचार पाएको भए सायद मैले यो अवस्था भोग्नुपर्ने थिएन । तरपनि हार मानेको छैन । खुट्टा मात्र अपांग भएको हो । मेरो सोच अनि जोस जाँगरहरु कहिल्यै अपांग भएको थिएन, भएको छैन र हुने पनि छैन ।
‘मेरो आफनो ठाउँबाट जतिसक्ने कोशिश गर्नेछु । आत्मविश्वास कहिल्यै कम हुन दिएको छैन । आफुले आफनो सोच बदल्दै जाने हो । अपांग भएकालाई कतिले बिचरा ! भनेर दयाको ट्याग दिन्छन त कतिले हेलाको दृष्टिकोणले हेर्छन् ।
मलाई न कसैको बिचरा हुनु छ न कसैबाट अपहेलित नै । प्रेरणाको स्रोत बन्ने काम सदा गर्न सकुँ । चाहे समाजले मलाई जुनै दृष्किोणले हेरोस ।’

Tags: आत्मविश्वासप्रेमसंकटकाल
Previous Post

रद्द भयो नेपालको आफ्नै भूउपग्रह राख्ने प्रक्रिया

Next Post

सांसद बन्नका लागि स्नातक पास गर्नुपर्ने

Related Posts

FEATURE

सोलुखुम्बुका मतादातामा छैन उत्साह, भन्छन छैन गतिला एजेण्डा ।

कार्तिक २३, २०७९
FEATURE

बाटो, होटल अनि पसल । चियागफ, चुनावि टक ।

अशोज २४, २०७९
हिँड्दाहिँड्दै

यो उत्तर जोसँग सम्बन्धित छ…

बैशाख २७, २०७९
हिँड्दाहिँड्दै

को हुन थुलुङ दुधकोशी गाउँपालिका प्रमुखका उमेद्धद्धार आङ बाबु राई….

बैशाख ९, २०७९
हिँड्दाहिँड्दै

हिमालमा श्रीमान् गुमाउने महिलाकाे अठाेट : हामी पनि गर्न सक्छाैँ

फाल्गुन ६, २०७८
FEATURE

अहँ, ऊ पटक्कै मान्दैन ।

फाल्गुन ६, २०७८

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

ताजा समाचार

थुलुङ दुधकोशी गाउँपालिका वडा ६ मा १० वटा टोल विकास संस्था गठन

मंसिर १८, २०७९

सोलुखुम्बुका मतादातामा छैन उत्साह, भन्छन छैन गतिला एजेण्डा ।

कार्तिक २३, २०७९

चस्कुच्यो मुलिनेम उत्थान समाज कुइभिर ओखलढुंगा-काठमाडौँको देउसी भैलोबाट एक लाख बढि आर्थिक संकलन

कार्तिक १४, २०७९

थुलुङ संस्कृति संरक्षण समाज मुक्लीको देउसी भैलो कार्यक्रम सम्पन्न

कार्तिक १४, २०७९

किरात राई यायोक्खाले सोलुखुम्बुमा अन्तक्र्रिया गर्ने

कार्तिक १४, २०७९

बढी पढिएका समाचार

  • को हुन थुलुङ दुधकोशी गाउँपालिका प्रमुखका उमेद्धद्धार आङ बाबु राई….

    25 shares
    Share 10 Tweet 6
  • बाहीरीे संसारलाई मात्र हेर्ने हो भने त आहा! छ । तर वास्तविक भोगाइको अर्थ जब बुझिन्छ तब श्वास फेर्न गाह्रो हुन्छ ।

    8 shares
    Share 3 Tweet 2
  • नारी/स्त्री सम्बन्धि विद्धानका भनाइहरु

    8 shares
    Share 3 Tweet 2
  • स्वर्ग वा नर्क पुगेपनि, दुधकोशी सामुदायिक अस्पतालबाट जनताले सेवा लिएको हेर्न पाँउ : स्व. भीम बहादुर राई

    8 shares
    Share 3 Tweet 2
  • अहँ, ऊ पटक्कै मान्दैन ।

    7 shares
    Share 3 Tweet 2

☏ सम्पर्क

✔ दूधकोशी मिडिया प्रा.लि.
∞ थुलुङ दूधकोशी गाउँपालिका ६, सोलुखुम्बु
✆ फोन : ९८१८५७३१५८
✉ इमेल : [email protected]

टीम

अध्यक्ष : पार्बुङ राई
सम्पादक : दृश्य राई

सामाजिक सञ्जालमा हामी

© Dudhkoshi Media Pvt. Ltd 2020 - All Right Reserve ।। powered by : IT Karkhana । आईटी कारखाना.

No Result
View All Result
  • गृहपृष्ठ
  • समाचार
  • समाज
  • कला/मनाेरञ्जन
  • प्रवास
  • हिँड्दाहिँड्दै
  • खेलकुद
  • विविध

© Dudhkoshi Media Pvt. Ltd 2020 - All Right Reserve ।। powered by : IT Karkhana । आईटी कारखाना.

error: Content is protected !!